رمضان و رشد اقتصادی مسلمین
دو آیه زیر در ارتباط تفسیری با هم جای توجه دارند:
1. یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ(بقره، آیة183)
2. وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَی ءَامَنُواْ وَاتَّقَوْاْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَتٍ مِّنَ السَّمَآءِ وَالْأَرْضِ(اعراف، آیة 96)
واقعاً در کدام برنامة اقتصادی اثر تقوا بر اقتصاد را لحاظ کرده‌ایم، در صورتی که قرآن یک جا می‌گوید فلسفة روزه، رسیدن به تقواست و جای دیگر می‌گوید: تقواپیشگی موجب بازشدن درهای برگن از آسمان و زمین است، یعنی ماه رمضان باید سبب رشد اقتصادی شود؛ حالا چطور و چگونه؟ این را باید از اقتصاددانان مسلمان پرسید. باید از کسی پرسید که اسلامش به یک طرف و دیدگاه‌های اقتصادی‌اش به طرف دیگر نیست، بلکه باور کرده که اقتصاد اسلامی باید بر اساس مبانی اعتقادی باشد.
ولی تلقی و باور عمومی مسلمین این است که ماه رمضان موجب ضعف نیروی کار و کاهش تولید است و در نتیجه موجب کسادی بازار و تجارت است و البته می‌گویند که موجب برکت است ولی این برکت واقعاً غیبی و خارج از نظام اسباب و مسببات است یا چیزی قابل مطالعة علمی و تجربی و مطالعة میدانی و آمارگیری است؟
